Γιατί ο Θεός δεν απαντά στις προσευχές μου; Με εγκατέλειψε;

Σας ακούγεται οικείο; Αναμφίβολα ο καθένας από εμάς έχει θέσει μια ή περισσότερες από αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό του κάποια στιγμή.  Μην φοβάστε, δεν είστε μόνοι. Είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα.

Ευτυχώς, ο Θεός έχει πράγματι ένα σχέδιο για τα πάντα και για όλους – και για εσένα.  Μπορεί να είναι δύσκολο να το δεις αυτό ανά πάσα στιγμή, αλλά σίγουρα έχει.  Πώς το ξέρουμε;  Μπορούμε να ξεκινήσουμε κοιτάζοντας στην Αγία Γραφή:

Οι Παροιμίες 3:5-6 λένε: «Εμπιστευθείτε τον Κύριο με όλη σας την καρδιά και μη στηρίζεστε στη δική σας κατανόηση. σε όλους τους τρόπους σας υποταχθείτε σε αυτόν και θα κάνει τα μονοπάτια σας ίσια».

Το σχέδιο του Θεού για εμάς είναι συχνά δύσκολο να κατανοηθεί

Δυσκολευόμαστε πράγματι να κατανοήσουμε πλήρως το Σχέδιο του Θεού για εμάς, επειδή αυτό το σχέδιο είναι καθολικό για όλα τα πλάσματα και για τα πάντα στο σύμπαν.  Ή έτσι νομίζουμε επειδή είμαστε πεπερασμένοι στο φθαρτό χρόνο. Η προοπτική μας είναι πολύ περιορισμένη. συνήθως επικεντρώνεται περισσότερο στη δική μας ζωή και στις ζωές των αμέσως γύρω μας.  Δεν υπάρχει τρόπος να κατανοήσουμε το Σχέδιο του Θεού για όλους και για τα πάντα στο σύμπαν σε όλο το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον όλων των εποχών.

Το βιβλίο του Ιώβ τα έχει πει όλα για το θέμα. Ακόμα και όταν αμφισβητούμε τον Θεό όταν βλέπουμε το κακό, τον πόνο και τη δυστυχία στον κόσμο, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η περιορισμένη προοπτική μας για τον χρόνο και τον χώρο καθιστά αδύνατο να δούμε πώς αυτά τα πράγματα ταιριάζουν στο συνολικό Σχέδιό Του για ολόκληρο το σύμπαν.

Το βασικό σημείο εδώ είναι το εξής: Πρέπει να έχουμε πίστη και να παρηγορούμαστε ότι ο Θεός ενεργεί σύμφωνα με το σχέδιό Του για το σύμπαν και ότι το σχέδιο θα καταλήξει καλό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Ίσως είναι δύσκολο να έχεις πίστη στον Θεό όταν οι προσευχές σου μένουν αναπάντητες

Εντάξει, είναι  λογικό. Ίσως χρειαζόμαστε κάποια βοήθεια για να γεφυρώσουμε το χάσμα σε περιόδους αμφιβολίας.  Ίσως χρειαζόμαστε υποστήριξη αναζητώντας ειρήνη και άνεση όταν ανησυχούμε για την κατάσταση της κοινωνίας μας.

Μια πρόταση είναι να σταματήσετε και να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά στο Σχέδιο του Θεού για εσάς.  Να οραματίζεστε στο κεφάλι σας πώς ο Θεός μπορεί να δει τη ζωή σας, τις συνδέσεις με τους άλλους, τις επιπτώσεις που έχουν διάφορα γεγονότα σε εσάς και πώς το σχέδιό Του για εσάς ταιριάζει στο ευρύτερο σχέδιό Του για τους άλλους - για να σας βοηθήσει να καταλάβετε καλύτερα τον σκοπό σας.

Εάν αυτό ακούγεται ενδιαφέρον ή χρήσιμο, τότε είστε στο σωστό μέρος.

«Πώς μπορεί ο Θεός να είναι καλός όταν υπάρχουν τόσα δεινά στον κόσμο;»

Αυτή είναι μια λογική ερώτηση. Όχι όμως μια σωστή ερώτηση για κάποιον ή κάποια που πιστεύει. Οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι ο Θεός είναι απολύτως καλός και έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής μας. Πώς συμβιβάζουμε αυτή την ιδέα με όλο τον πόνο και την οδύνη που βλέπουμε και βιώνουμε;

Υπάρχουν απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις, αλλά δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μπορεί να φαίνονται δυσνόητες ή περίπλοκες. Ορισμένες εμπειρίες πόνου είναι σε ατομικό, οικογενειακό ή τοπικό επίπεδο. Άλλες είναι σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να λάβουμε υπόψη, αλλά η ουσία είναι μια: Η Αγία Γραφή μας δείχνει ότι ο πόνος, αντί να τον διαψεύδει, δείχνει στην πραγματικότητα την ύπαρξη ενός καλού Θεού που νοιάζεται για τους ανθρώπους.

Η Αγία Γραφή μας δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Θεός είναι καλός και τελικά δεν θέλει οι άνθρωποι να υποφέρουν, αλλά ότι ο πόνος είναι παρ' όλα αυτά μια πραγματικότητα σε αυτή τη ζωή. Για να καταλάβουμε πώς αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, θα εξετάσουμε τη συνολική ιστορία της σχέσης του Θεού με τους ανθρώπους στη Βίβλο και πού βρισκόμαστε σε αυτή την ιστορία τώρα.

Αν και μερικοί άνθρωποι μπορεί να ζουν ευκολότερα, βολικότερα και πιο άνετα και ευτυχισμένα από άλλους, όλοι βιώνουν πόνο άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότεροι. Για μερικούς, αυτό είναι κακή σωματική υγεία ή ο θάνατος αγαπημένων προσώπων. Για άλλους, είναι οικονομική δυσπραγία ή πολιτική καταπίεση. 

Υπάρχουν φαινομενικά ατελείωτες πηγές πόνου όταν κοιτάζετε γύρω σας. Κάθε μέρα, συμβαίνουν πόλεμοι, δολοφονίες, βιασμοί και διώξεις σε όλο τον κόσμο. Μερικές φορές, βλέπουμε μόνο τα δεινά από απόσταση. Όταν χτυπάει πιο κοντά στο σπίτι σας, ο πόνος μπορεί να αλλάξει την προοπτική σας. Όταν εσείς ή κάποιος που αγαπάτε έχει πέσει θύμα ενός εγκλήματος, για παράδειγμα, μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε τους ανθρώπους γύρω σας και τα συναισθήματά σας για γενική ασφάλεια.

Δυστυχώς, ακόμη και τα καλά πράγματα μπορούν να μετατραπούν σε πηγές πόνου. Οι σχέσεις μπορούν να μας φέρουν μερικές από τις μεγαλύτερες δυνατές χαρές σε αυτή τη ζωή, αλλά μπορούν επίσης να προκαλέσουν βαθιές, διαρκείς πληγές. Μια από τις πιο τρομερές εμπειρίες σε αυτή τη ζωή είναι ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου. Η προδοσία από έναν φίλο ή ο τερματισμός μιας σχέσης από έναν σύντροφο είναι πηγές στενοχώριας που μπορούν να έχουν διαρκή επίδραση στις μελλοντικές σχέσεις.

Είναι λογικό υπό το φως όλων των δεινών στον κόσμο ότι οι άνθρωποι θα ρωτούσαν γιατί ένας καλός Θεός δεν παρεμβαίνει για να αλλάξει τα πράγματα. Εξάλλου, αν ο Θεός έχει εξουσία πάνω στα πάντα, γιατί δεν τη χρησιμοποιεί για να τερματίσει τα βάσανα όλων;

Πώς τα βάσανα δείχνουν την ύπαρξη του Θεού

Η επιθυμία μας να τερματίσουμε τα βάσανα είναι μια ματιά στον καλό Θεό που δημιούργησε τους ανθρώπους για να αντικατοπτρίζουν την στοργική Του φύση φροντίζοντας ο ένας τον άλλον.

Αισθανόμαστε ότι ο κόσμος μας πρέπει να είναι διαφορετικός. Θα πρέπει να είναι απαλλαγμένη από βάσανα. Αυτή ακριβώς η παρόρμηση είναι μια λαχτάρα που μας έδωσε ο Θεός, ώστε να αναζητήσουμε κάτι πέρα από αυτή τη ζωή.

Πώς μπήκε ο πόνος στον κόσμο μας;

Η Γένεση, το πρώτο βιβλίο της Βίβλου, μιλάει για την αρχική δημιουργία του Θεού: έναν τέλειο κόσμο, απαλλαγμένο από βάσανα, στον οποίο οι άνθρωποι είχαν άμεση σχέση με τον Θεό. Ο Θεός έφτιαξε έναν καλό κόσμο, αλλά επέτρεψε στους ανθρώπους να κάνουν επιλογές και οι επιλογές που έκαναν τελικά τον κατέστρεψαν.

Τα βάσανα άρχισαν με τους ανθρώπους να επαναστατούν εναντίον του Θεού. Το βιβλίο της Γένεσης αφηγείται την ιστορία αυτής της πρώτης εξέγερσης. Ο Θεός έφτιαξε τον πρώτο άνδρα και γυναίκα, τον Αδάμ και την Εύα, και τους έδωσε τον τέλειο, καλό κόσμο που έφτιαξε. Τους έδωσε μόνο έναν κανόνα:

«Μπορείτε να τρώτε ελεύθερα τον καρπό κάθε δέντρου στον κήπο - εκτός από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Αν φάτε τον καρπό του, είστε βέβαιοι ότι θα πεθάνετε» (Γένεση 2:16-17).

Ο διάβολος, με τη μορφή φιδιού, έπεισε την Εύα να φάει από το δέντρο πείθοντάς την ότι ο Θεός την κρατούσε. Είπε, «Ο Θεός ξέρει ότι τα μάτια σας θα ανοίξουν μόλις τα φάτε, και θα είστε σαν τον Θεό, γνωρίζοντας και το καλό και το κακό» (Γένεση 3:5).

Ο διάβολος την έβαλε σε πειρασμό με τη δύναμή της να είναι σαν αυτή του Θεού, κάτι που θα της επέτρεπε να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο χωρίς να εμπιστευτεί τον Θεό. Ο Αδάμ επέλεξε επίσης να φάει τον καρπό, γνωρίζοντας ότι ήταν ενάντια στην εντολή του Θεού.

Όταν έφαγαν από το δέντρο, ο Αδάμ και η Εύα αποφάσισαν να πάρουν τη δύναμη του καλού και του κακού στα χέρια τους παρά να εμπιστευτούν τον Θεό. Μέσω αυτής της επιλογής, η ανθρωπότητα διέκοψε τη σχέση της με τον Θεό και έφερε ατέλειες στον τέλειο κόσμο που έφτιαξε. Ο Θεός είχε προστατεύσει τον λαό Του από το κακό και τον θάνατο. Αλλά επιλέγοντας να βγουν από την προστασία Του, όπου απολάμβαναν αιώνια ζωή, ο Αδάμ και η Εύα έφεραν τον θάνατο και τα βάσανα στον κόσμο για πρώτη φορά.

Η Αποκάλυψη, το τελευταίο βιβλίο της Βίβλου, μας λέει για τη νέα δημιουργία που θα κάνει ο Θεός στο μέλλον. Μια μέρα, ο Θεός θα κάνει τα πάντα καινούργια και για άλλη μια φορά τέλεια και απαλλαγμένα από βάσανα. Ο ίδιος θα ζήσει ανάμεσα στον λαό Του. Ακόμα καλύτερα, αυτή τη φορά δεν θα μπορέσουμε να χαλάσουμε την τέλεια δημιουργία του Θεού.

Μέχρι τότε, ο κόσμος θα παραμείνει στην ατελή του κατάσταση. Η επιλογή μας είναι αν θα βιώσουμε τη ζωή σε έναν ατελή κόσμο σε σχέση με έναν τέλειο Θεό ή χωρίς Αυτόν.

Μπορούμε επίσης να υποφέρουμε ως αποτέλεσμα των δικών μας κακών επιλογών.

Ο Θεός συνήθως θα σας επιτρέψει να βιώσετε τις συνέπειες των πράξεών σας και αυτό μπορεί να περιλαμβάνει πόνο με κάποιο τρόπο. Αυτό μπορεί να αναφέρεται ως ατομική ή προσωπική αμαρτία. Εάν επιλέξετε να διαπράξετε ένα έγκλημα, η συνέπεια θα μπορούσε να είναι να πάτε στη φυλακή και να υποστείτε την απώλεια της ελευθερίας σας.

Προκαλώντας πόνο έναντι επιτρέποντας τον πόνο

Ο Θεός δεν απολαμβάνει τον πόνο των ανθρώπων, αλλά τους επιτρέπει να βιώσουν τον πόνο. Όπως κάθε υπεύθυνος γονέας, μερικές φορές επιβάλλει οδυνηρές συνέπειες που αποσκοπούν στη διόρθωση των παιδιών Του. Συχνά, όμως, ο πόνος που βιώνουμε είναι το φυσικό αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών ή της ζωής σε έναν οδυνηρά διαλυμένο κόσμο.

Ακριβώς όπως οι γονείς επιτρέπουν στα παιδιά να υποστούν τις συνέπειες των λαθών τους, ώστε να μπορούν να μάθουν και να αναπτύξουν χαρακτήρα, ο Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους να υποστούν τις συνέπειες της ατομικής και συλλογικής τους αμαρτίας.

Θυμηθείτε, υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ αυτού που προκαλεί ο Θεός και αυτού που επιτρέπει. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και έδωσε στους ανθρώπους την ελεύθερη επιλογή να Τον υπακούσουν και να ζήσουν στην τέλεια δημιουργία Του ή να επαναστατήσουν ακολουθώντας τον δικό τους δρόμο και να υποστούν τις συνέπειες. Οι άνθρωποι επέλεξαν να επαναστατήσουν. Σεβάστηκε την επιλογή μας. Δεν έκανε αυτή την επιλογή για εμάς.

Ο Θεός συνεχίζει να σέβεται την επιλογή μας για το αν θα ζήσουμε ή όχι υπό την εξουσία και την προστασία Του. Εξακολουθεί να επιτρέπει στους ανθρώπους να επιλέξουν αν θα κάνουν ή όχι αυτό που θέλει και στα μικρά πράγματα.

Διατάζει τους ανθρώπους να μην κλέβουν, αλλά επιτρέπει στους ανθρώπους να επιλέξουν να παρακούσουν και να κλέψουν ούτως ή άλλως.

Ο Θεός έχει βιώσει βάσανα και καταλαβαίνει τον πόνο σας

Οι άνθρωποι συχνά σκέφτονται τον Θεό ως απόμακρο και απρόσβλητο από τα βάσανα. Αλλά ο Θεός της Βίβλου δεν είναι υπεράνω του πόνου.

Στο βιβλίο της Γένεσης, συναντάμε για πρώτη φορά τον Θεό ως στοργικό γονέα. Δημιουργεί (κατά κάποιον τρόπο, γεννά) την ανθρωπότητα με τη μορφή του Αδάμ και της Εύας και θέτει όρια αγάπης γι' αυτούς. Αλλά επιλέγουν να Τον απορρίψουν.

Κάθε γονιός που έχει ακούσει το παιδί του να λέει: «Σε μισώ» γνωρίζει τον πόνο που προκαλούν αυτά τα λόγια. Ο Θεός βίωσε πρώτα αυτόν τον πόνο.

Είναι εξαιρετικά απογοητευτικό όταν τα παιδιά επαναστατούν εναντίον σας και αγνοούν τους κανόνες που έχετε θεσπίσει για την προστασία τους. Σε όλη την Αγία Γραφή, βλέπουμε τους ανθρώπους να γυρίζουν την πλάτη τους στον Θεό και να αγνοούν αυτά που λέει. Μερικές φορές γυρίζουν πίσω σε Εκείνον, μόνο για να Τον απορρίψουν ξανά. Εάν είστε γονέας, μπορείτε να καταλάβετε πόσο βαθύ και οδυνηρό είναι να έχετε τα παιδιά σας να σας απορρίπτουν επανειλημμένα.

Αλλά ο Θεός δεν βίωσε μόνο πόνο από την εξέγερση των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα έγινε άνθρωπος στο πρόσωπο του Ιησού και πέρασε βαθιά σχεσιακά, σωματικά και ψυχικά βάσανα.

Ο Ιησούς απορρίφθηκε από τους ανθρώπους στους οποίους έδειξε αγάπη. Εγκαταλείφθηκε από τους στενότερους φίλους Του όταν τους χρειαζόταν περισσότερο. Του δόθηκε μια άδικη δίκη και κατηγορήθηκε για εγκλήματα που δεν διέπραξε. Και τελικά βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τους εχθρούς Του, με μάρτυρα την ίδια Του τη μητέρα, αφού δεν έκανε τίποτα κακό στον εαυτό Του.

Ο Ιησούς βίωσε έντονα βάσανα και ο Ιησούς είναι Θεός ενσαρκωμένος, οπότε δεν μπορούμε να σκεφτούμε ότι ο Θεός είναι μακριά από τα βάσανα. Ο Ιησούς στην πραγματικότητα επέλεξε να υποφέρει έτσι ώστε να μπορέσει μια μέρα να δώσει ένα τέλος στα βάσανα για τους υπόλοιπους από εμάς και να μας προσφέρει παρηγοριά τώρα.

Ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει τα βάσανά σου

Όταν υποφέρετε, ειδικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να αισθάνεστε σαν να σας κλέβουν την ώρα που θα έπρεπε να ζείτε μια φυσιολογική ζωή. Αν δείτε στιγμές όπως αυτή ότι δεν έχουν σκοπό, θα μεγεθύνει τον πόνο σας. Αλλά αντ' αυτού, μπορείτε να προσκαλέσετε τον Θεό να χρησιμοποιήσει τον πόνο σας για να φέρει κάτι καλό από το κακό.

Το να βλέπεις τον Θεό να εργάζεται πάνω στα βάσανά σου μπορεί να σου φέρει χαρά και ελπίδα μέσα στον πόνο και τις κακουχίες. Μερικές φορές, ο Θεός χρησιμοποιεί τον πόνο για να σας φέρει πιο κοντά Του. Μπορεί επίσης να τον χρησιμοποιήσει για να αυξήσει την πίστη σας ή να βελτιώσει τον χαρακτήρα σας. Συχνά, τον χρησιμοποιεί για να αυξήσει τη συμπόνια και την ικανότητά σας να φροντίζετε τους άλλους που υποφέρουν - τόσο εκείνους που υποφέρουν γενικά όσο και εκείνους που υποφέρουν με παρόμοιους τρόπους με εσάς.

Ο πόνος μπορεί να σας κάνει να αισθάνεστε απομονωμένοι από ανθρώπους που δεν περνούν την ίδια εμπειρία, αλλά η επιλογή να περπατήσετε μέσα από τέτοιες εμπειρίες μαζί με κάποιον άλλο υπενθυμίζει και στους δύο σας ότι δεν είστε μόνοι.