Είναι αντιχριστιανική η αυτοάμυνα; Πρέπει πάντα να γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο τελικά;

Να το ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής. Η Αγία Γραφή υποστηρίζει την αυτοάμυνα. Οι περισσότεροι μπερδεύονται επειδή ο Χριστός καταγγέλλει τα αντίποινα και την εκδίκηση, δεν απαγορεύει να ενεργεί ο Χριστιανός σε αυτοάμυνα. Επομένως, οι πιστοί δεν αμαρτάνουν όταν υπερασπίζονται τον εαυτό τους ή τους άλλους από επιθέσεις και εχθρούς.

Η ασφάλεια είναι σημαντική στον σύγχρονο κόσμο. Η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, τα προηγμένα τεχνολογικά συστήματα ασφάλειας στο σπίτι και η γνώση των τακτικών αυτοάμυνας αφθονούν. 

Αν και μπορεί να είναι εύκολο να κάνουμε υποθέσεις σχετικά με την ασφάλεια, το πρώτο μέλημα για τον οπαδό του Χριστού θα πρέπει να είναι τι λέει ο Κύριος για οποιοδήποτε θέμα, συμπεριλαμβανομένης της προσωπικής ασφάλειας και άμυνας.

Σχετικές περικοπές σχετικά με την αυτοάμυνα μπορούν να βρεθούν στις Γραφές, οι οποίες περιλαμβάνουν συγκεκριμένες δηλώσεις και παραδείγματα πιστών οπαδών του Θεού που ασχολούνται με την προστασία του εαυτού τους και των άλλων.

Τότε γιατί είπε ο Χριστός «γυρίστε το άλλο μάγουλο;»

Ένα από τα κύρια εδάφια που εμπλέκονται στη συζήτηση της αυτοάμυνας περιλαμβάνει το Κατά Ματθαίον 5:39 όταν ο Ιησούς μιλάει για το γύρισμα του άλλου μάγουλου. 

Ο Κύριος δήλωσε: «Ακούσατε ότι ειπώθηκε: "οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί  οδόντος. Αλλά σας λέω, μην αντιστέκεστε σε έναν κακό άνθρωπο. Αν κάποιος σας χαστουκίσει στο δεξί μάγουλο, γυρίστε σε αυτούς και το άλλο μάγουλο» (Κατά Ματθαίον 5:38-39).

Πολλοί Χριστιανοί διαβάζουν αυτό το εδάφιο και αναρωτιούνται αν ο Ιησούς εννοεί ότι πρέπει να επιτρέψουν στον εαυτό τους να βλάπτονται και όχι να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Όταν εξετάζουμε αυτό το εδάφιο, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο Ιησούς αναφέρεται άμεσα σε περικοπές της Παλαιάς Διαθήκης που ασχολούνται με το νόμο της ανταπόδοσης (Έξοδος 21:24. Λευιτικό 24:20).

Με βάση αυτά τα εδάφια, ο Θεός σκόπευε να περιορίσει τα αντίποινα που εμπλέκονται σε λανθασμένες πράξεις. Ο Χριστός το επιβεβαιώνει αυτό, αλλά επικεντρώνεται στους ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να παραιτηθούν από τα δικαιώματά τους και να υπομείνουν πράξεις εναντίον τους.

Πολλοί σχολιαστές τονίζουν ότι το χαστούκι στο πρόσωπο θα μπορούσε να αναφέρεται σε προσβολή, αλλά ακόμη και ένα χαστούκι στο πρόσωπο δεν είναι απειλητικό για τη ζωή. Αντί να απαντήσει σε αντίποινα, ο Χριστός προτρέπει σε μια ανιδιοτελή στάση γυρίζοντας το άλλο μάγουλο δίνοντας τόσο στην οργή (Ματθαίος 5:39-41).

Αυτή η διδασκαλία της μη ανταπόδοσης αντικατοπτρίζεται και στα γραπτά των αποστόλων. Υπενθυμίζεται στους πιστούς, «Μην ανταποδίδετε κανένα κακό στο κακό» (Ρωμαίους 12:17) και «μην ανταποδίδετε το κακό με το κακό ή την προσβολή με προσβολή» (Α ́ Πέτρου 3:9).

Αυτά τα εδάφια δεν αφορούν την αυτοάμυνα, αλλά μάλλον τα αντίποινα. Όπως δίδαξε ο Ιησούς, οι Χριστιανοί δεν πρέπει να εκδικούνται προσβλητικά κάποιον επειδή αδικήθηκαν από αυτόν (εις εμέ ανήκει η εκδίκηση, λέει ο Θεός).

Βιβλικά παραδείγματα αυτοάμυνας

Η Αγία Γραφή μιλάει ενάντια στα εκδικητικά αντίποινα αλλά δεν απαγορεύει την αυτοάμυνα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που αμύνθηκαν ενάντια στην επίθεση.

Για παράδειγμα, η Εσθήρ (βιβλίο της Εσθήρ στην Παλαιά Διαθήκη) ζήτησε να μπορέσουν οι Εβραίοι να αμυνθούν ενάντια στη φονική επίθεση των Περσών, η οποία σχεδιάστηκε από τον κακοποιό, τον Αμάν (Εσθήρ 8:3-6).

Οι Ιουδαίοι είχαν τη δυνατότητα να πολεμήσουν εναντίον των επιτιθέμενών τους και υπερασπίστηκαν με επιτυχία τον εαυτό τους από την επιδιωκόμενη εξόντωση, δείχνοντας το έργο του Θεού στα γεγονότα για την προστασία και τη διατήρηση του εκλεκτού λαού Του (Εσθήρ 8:11, 9:1-2). Οι Ιουδαίοι συνεχίζουν να τηρούν μια γιορτή, που ονομάζεται Πουρίμ, για να θυμούνται τα γεγονότα που καταγράφονται στο βιβλίο της Εσθήρ (Εσθήρ 9:18-32).

Με παρόμοιο τρόπο, οι Ισραηλίτες οπλίστηκαν για προστασία όταν ανοικοδόμησαν το τείχος γύρω από την Ιερουσαλήμ υπό την καθοδήγηση του Νεεμία (Νεεμίας 4:11-18). Στην πραγματικότητα, οι Γραφές καταγράφουν ότι οι Ισραηλίτες «έκαναν το έργο τους με το ένα χέρι και κρατούσαν ένα όπλο στο άλλο» (Νεεμίας 4:17).

Οι οικοδόμοι του τείχους φορούσαν ακόμη και τα σπαθιά τους καθώς εργάζονταν (Νεεμίας 4:18). Ενώ οι Ισραηλίτες ήταν έτοιμοι να αμυνθούν αν οι εχθροί τους προσπαθούσαν να τους επιτεθούν για να τους εμποδίσουν να ξαναχτίσουν το τείχος.

Έτσι, οι Γραφές περιλαμβάνουν παραδείγματα ανθρώπων που ενεργούν σε αυτοάμυνα. Οι πιστοί σήμερα μπορούν και πρέπει να επιδιώκουν να προστατεύουν τον εαυτό τους και τους άλλους από το κακό. Η Αγία Γραφή περιλαμβάνει ακόμη και ένα παράδειγμα ενός ανθρώπου που προστατεύει τον εαυτό του και την οικογένειά του από έναν κλέφτη τη νύχτα (Έξοδος 22:2-3).

Η δράση για την υπεράσπιση του εαυτού μας ή των άλλων περιλαμβάνει την υπεράσπιση εκείνων που είναι ανυπεράσπιστοι καθώς και την υπεράσπιση του εαυτού μας ενάντια σε σωματική, ψυχική, πνευματική και σεξουαλική βλάβη. Για παράδειγμα, εάν ένας άνδρας ή μια γυναίκα δέχεται σωματική επίθεση ή σεξουαλική επίθεση, αυτά τα άτομα θα πρέπει να προσπαθήσουν να αντεπιτεθούν εναντίον του επιτιθέμενου τους.

Δεν αμαρτάνουν επειδή προσπαθούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να επιτρέπουν στον εαυτό τους να είναι «θυρωροί», αφήνοντας τον καθένα να κάνει ό,τι θέλει μαζί τους, με το σώμα και την ψυχή τους. Αντίθετα, μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να επιδιώξουν την ευημερία των αδυνάτων και των αβοήθητων (Ψαλμός 82:3).

Όσον αφορά στο πνευματικό βασίλειο, το οποίο συζητείται πολλές φορές στο Λόγο του Θεού, οι πιστοί ενθαρρύνονται επίσης να υπερασπιστούν τον εαυτό τους «ενάντια στους άρχοντες, ενάντια στις αρχές, ενάντια στις δυνάμεις αυτού του σκοτεινού κόσμου και ενάντια στις πνευματικές δυνάμεις του κακού στα ουράνια βασίλεια» (Εφεσίους 6:12).

Ο Σατανάς περιγράφεται ως «ένα λιοντάρι που βρυχάται και θέλει να καταβροχθίσει τους πιστούς» (Α ́ Πέτρου 5:8), γι' αυτό και οι Χριστιανοί πρέπει να γνωρίζουν τα σχέδια του Διαβόλου (Β ́ Κορινθίους 2:11).

Στην επιστολή προς Εφεσίους, ο Παύλος χρησιμοποιεί τις εικόνες της πανοπλίας και των όπλων των Ρωμαίων στρατιωτών για να περιγράψει τις διάφορες πτυχές της πανοπλίας ενός Χριστιανού για να προστατευτεί από τις επιθέσεις του Σατανά (Εφεσίους 6:10-20).

Κατά συνέπεια, η προστασία του εαυτού μας και των άλλων δεν περιορίζεται στο φυσικό βασίλειο, αλλά περιλαμβάνει και το πνευματικό βασίλειο.

Δίωξη και Αυτοάμυνα

Ενώ η αυτοάμυνα είναι απαραίτητη σε πολλές περιπτώσεις, ο διωγμός για τον σκοπό του Χριστού αντιμετωπίζεται διαφορετικά στις Γραφές. Σε όλη την Καινή Διαθήκη, ο διωγμός για την πίστη στον Ιησού θεωρείται προνόμιο για τους πιστούς να υπομείνουν.

Ο Ιησούς είπε, «Μακάριοι όσοι διώκονται εξαιτίας της δικαιοσύνης, γιατί δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι είστε όταν οι άνθρωποι σας προσβάλλουν, σας καταδιώκουν και λένε ψευδώς κάθε είδους κακό εναντίον σας εξαιτίας μου. Να χαίρεσαι και να αγαλλιάσαι, γιατί μεγάλη είναι η ανταμοιβή σου στον ουρανό, γιατί με τον ίδιο τρόπο καταδίωξαν τους προφήτες που ήταν πριν από σένα» (Κατά Ματθαίον 5:10-12).

Το να υπομείνουμε τα βάσανα εξαιτίας της πίστης κάποιου στον Ιησού θα επιφέρει επουράνιες ανταμοιβές. Οι μαθητές αναγνώρισαν αυτή την αλήθεια αφού μαστιγώθηκαν επειδή κήρυξαν το Όνομα του Ιησού (Πράξεις 5:40-41).

Γενικά, οι περισσότεροι οπαδοί του Χριστού που περιγράφονται στη Βίβλο υπέμειναν πρόθυμα βάσανα λόγω της Πίστης τους στον Ιησού. Υπάρχουν στιγμές που οι άνθρωποι έφευγαν από διωγμούς, αλλά ακόμη και αυτό χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό για να διαδώσει το Ευαγγέλιο (Πράξεις 8:1, 4).

Σε άλλες εποχές, ο διωγμός αποφεύχθηκε. Για παράδειγμα, ο Παύλος υπερασπίστηκε σκόπιμα τον εαυτό του ενάντια στο μαστίγωμα διεκδικώντας τα δικαιώματα ενός Ρωμαίου πολίτη για να αποφύγει περιττές καθυστερήσεις (Πράξεις 22:24-25).

Έτσι, σε ορισμένες χρονικές στιγμές η αναζήτηση άμυνας κατά των διώξεων είναι σκόπιμη και απαραίτητη. Ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις διωγμών περιλαμβάνουν μια σκόπιμη απόφαση να ακολουθήσουμε πιστά τον Χριστό και να παραιτηθούμε από τα προσωπικά δικαιώματα.

Η αγάπη για τον Ιησού και η παθιασμένη ανάγκη να διαδώσουμε το μήνυμά Του στον κόσμο είναι τόσο σημαντική που θα πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε τη ζωή μας (Ιωάννης 15:13, Α ́ Ιωάννου 3:16).

Το να υποφέρεις διωγμό για τον Χριστό είναι προνόμιο αφού ο Ιησούς υπέφερε και έβαλε τη ζωή Του για να ελευθερώσει τον κόσμο από τη δουλεία στην αμαρτία και το θάνατο (Ιωάννης 10:18. Προς Ρωμαίους 8:2). Αν όμως ο Θεός μας πει ότι δεν ήρθε η ώρα μας, τότε θα πρέπει είτε να φύγουμε είτε να αμυνθούμε.