Παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στους μετανάστες. Η σωστή ενημέρωση είναι δύναμη.

70,8 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται εκτοπισμένοι από τον τόπο τους παγκοσμίως ξεπερνώντας κάθε καταγεγραμμένο προηγούμενο. Από αυτόν τον πληθυσμό, οι 25,9 εκατομμύρια άνθρωποι είναι πρόσφυγες. Το 57% των προσφύγων προέρχονται από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Νότιο Σουδάν. 37.000 άνθρωποι καθημερινά, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εξαιτίας συγκρούσεων και διώξεων. Υπολογίζεται πώς ο μισός αριθμός προσφύγων είναι παιδιά,ενώ περισσότερα από αυτά, περίπου 3,7 εκατομμύρια, δεν πηγαίνουν σχολείο και δεν έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση.

Ίσως το πρώτο βήμα για να κατανοήσουμε το παγκόσμιο αυτό φαινόμενο και να σχηματίσουμε τη δική μας άποψη χωρίς να πέφτουμε θύματα λανθασμένης ενημέρωσης, η οποία οδηγεί σε ακραίες απόψεις και τοποθετήσεις, είναι να ενημερωθούμε σωστά από πηγές έγκυρες και αντικειμενικές ως προς την καταγραφή των πληροφοριών. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), η οποία ιδρύθηκε το 1950 για να συνδράμει τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που είχαν χάσει τα σπίτια τους ή είχαν εκτοπιστεί σε άλλες περιοχές, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, είναι η καθ’ ύλην αρμόδια για να μας ενημερώνει. https://www.unhcr.org/gr

«Αναγκαστήκαμε με τον αδερφό μου να φύγουμε από το Αφγανιστάν γιατί δεχόμασταν απειλές. Κάποια μέλη της οικογένειάς μου σκοτώθηκαν. Μας πήρε ένα μήνα να φτάσουμε στην Ελλάδα. Οι άσχημες αναμνήσεις από αυτό το ταξίδι εξακολουθούν να με στοιχειώνουν. Είδαμε ανθρώπους να πεθαίνουν μπροστά στα μάτια μας – είτε λόγω τραυματισμού είτε από εξάντληση. Τα θυμάμαι όλα πολύ έντονα. Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. … Μας έβαλαν σε ένα φορτηγό, ήμασταν συνολικά 40 άτομα.

Διασχίσαμε πολλές πόλεις και μετά μας είπαν να κρυφτούμε σε ένα μικρό αυτοκίνητο μαζί με άλλα έντεκα άτομα: τρεις μπροστά, επτά πίσω, ενώ εγώ και ο αδερφός μου μαζί με άλλο ένα άτομο κρυφτήκαμε στο πορτ-μπαγκάζ. Μείναμε κρυμμένοι εκεί για 7-8 ώρες, ενώ το αυτοκίνητο βρισκόταν εν κινήσει. Χωρίς φαγητό και νερό. … Σκέφτομαι συνεχώς εκείνους που δεν είχαν καν την ευκαιρία να ξεκινήσουν ένα τέτοιο ταξίδι ελπίζοντας να σωθούν. Σκέφτομαι όμως κι εμάς, την απόγνωση που νιώσαμε όταν νομίσαμε ότι δεν θα τα καταφέρουμε».

J, 17, από το Αφγανιστάν, έφτασε στην Ελλάδα.

Η μαρτυρία του J. περιλαμβάνεται στην έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας «Tαξίδια Απελπισίας», η οποία αφορά τα παιδιά πρόσφυγες και μετανάστες που έφτασαν στην Ευρώπη από τον Ιανουάριο έως τον Σεπτέμβριο του 2019.