Γιατί ο Χριστός ανέστησε τον Λάζαρο 5 ημέρες πριν τη Σταύρωσή Του;

O Λάζαρος, γνωστός στον Χριστιανισμό για το θαύμα της Ανάστασής Του από τον Ιησού, στάθηκε η αφορμή για να αποφασιστεί η θανάτωση του Χριστού από τους Ιουδαίους ιερείς και «η Ανάσταση του Λαζάρου», ήταν για το Χριστό «η αρρώστια που θα δείξει τη δόξα του Θεού».

Στην ουσία, το θαύμα του Λαζάρου έκανε πλήθος κόσμου να πιστέψει στον Κύριο, θορύβησε τους αρχιερείς και Φαρισαίους και οδήγησε στη Σταύρωση.

Ο Άγιος Λάζαρος και το τελευταίο θαύμα

Το Σάββατο της ΣΤ΄ εβδομάδος των Νηστειών η Ορθόδοξη Εκκλησία όρισε να εορτάζουμε την Ανάσταση του Λαζάρου, αγαπημένου φίλου του Χριστού. Καθόλου τυχαία. Το θαυμαστό αυτό γεγονός συμπίπτει χρονικά με την είσοδο του Κυρίου Ιησού, στην Ιερουσαλήμ. Αναμφίβολα το γεγονός της έγερσης του Λαζάρου είναι και το προμήνυμα της δικής Του πανένδοξης Ανάστασης! Και όχι μόνον, αλλά και της δικής μας.

Ο Λάζαρος με τις αδελφές του Μάρθα και Μαρία, κατοικούσαν στην Κωμόπολη της Βηθανίας και είχαν εγκάρδιες φιλικές σχέσεις με τον Ιησού Χριστό. Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Ιησού και συνδέονταν με οικογενειακή φιλία. Μάλιστα σύμφωνα με τον Λουκά (10, 38-42) φαίνεται ότι πολλές φορές είχαν τη μεγάλη τιμή και χαρά να δεχτούν και να φιλοξενήσουν τον Χριστό στο σπίτι τους.

Ξαφνικά ο Λάζαρος ασθένησε βαριά. Οι δυο αδερφές Του, έστειλαν μήνυμα στον Ιησού ότι ο αγαπημένος Του φίλος, αρρώστησε. Ο Χριστός διαβεβαίωσε τους απεσταλμένους πως «αύτη η ασθένεια ούκ έστι προς θάνατον, αλλ’ υπέρ της δόξης του Θεού, ίνα δοξασθή ο υιός του Θεού δι΄ αυτής» (Ιωάν.11,4), δηλαδή ότι η αρρώστια του Λαζάρου δεν θα καταλήξει σε θάνατο αλλά υπέρ της δόξας του Θεού.

Έτσι καθυστέρησε άλλες δύο ημέρες να φθάσει στη Βηθανία και ο Λάζαρος εντωμεταξύ πέθανε και τάφηκε σε σπηλώδες μνημείο, σύμφωνα με τις ιουδαϊκές συνήθειες, πριν προλάβει και έρθει ο Ιησούς. Ο Χριστός πήρε τους μαθητές Του και γύρισε στην Ιουδαία για να κατευθυνθεί στη Βηθανία και καθ’ οδόν τους διαβεβαίωνε πως «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται αλλά πορεύομαι ίνα εξυπνήσω αυτόν» (Ιωάν.11,12-15), δηλαδή ότι ο Λάζαρος ο φίλος μας κοιμήθηκε και πάω να τον ξυπνήσω…

Η ενθουσιώδης Μάρθα, όταν έμαθε ότι ο Χριστός έρχεται στη Βηθανία, έτρεξε να Τον προϋπαντήσει και με απόλυτη εμπιστοσύνη σε Αυτόν του είπε: «Κύριε, ει ης ώδε, ο αδελφός μου ουκ αν ετεθνήκει. Αλλά και νυν οίδα ότι όσα αν αιτήση τον Θεόν, δώσει σοι ο Θεός», εκφράζοντας τη βαθιά Της πίστη ότι αν ζητούσε ο Ιησούς από τον Θεό να Τον αναστήσει, Αυτός θα το έκανε. Ο Ιησούς της λέει ξεκάθαρα: «αναστήσεται ο αδελφός σου» (Ιωάν.11,24) και διαβεβαιώνει πανηγυρικά: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Ιωάν.11,26). Μετά ζήτησε να Τον οδηγήσουν στο μνημείο και να τραβήξουν την πέτρα από την πόρτα του σπηλαίου.

Η Μαρία, όμως, Τον προειδοποίησε ότι καθώς είχαν περάσει τέσσερις ημέρες, η σωρός του Λαζάρου θα είχε άσχημη οσμή: «Κύριε, ήδη όζει τεταρταίος γαρ εστί» για να πάρει την απάντηση του Χριστού πως «ουκ είπον σοι ότι εάν πιστεύσης όψει την δόξαν του Θεού;» (Ιωάν.11,40), δηλαδή δεν σου είπα να πιστεύεις στη δόξα του Θεού και όχι στον άνθρωπο; Αφού κύλησαν την πέτρα,  ο Κύριος στάθηκε μπροστά στο μνημείο και σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και είπε: «Πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι ήκουσάς μου.

Εγώ δε ήδειν ότι πάντοτέ μου ακούεις αλλά δια τον όχλον τον παρεστώτα είπον, ίνα πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας» (Ιωάν.11,41) (Κύριε ευχαριστώ που με άκουσες, εγώ ξέρω ότι πάντα με ακούς αλλά το έκανα για τον όχλο για να ξέρουν ότι Εσύ με έστειλες στη Γη). Κατόπιν φώναξε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε δεύρο έξω» (βγες έξω). Το θαύμα έγινε, ο Λάζαρος έζησε και βγήκε από το μνημείο δεμένος με τα νεκρικά ενδύματα. Ο Χριστός έδωσε εντολή να τον λύσουν και να περπατήσει.  Το μεγάλο αυτό γεγονός έκανε πολλούς να πιστέψουν στο Χριστό. Κάποιοι έτρεξαν στους Φαρισαίους και ανήγγειλαν το θαύμα.

Η φυγή στην Κύπρο

Οι σκληρόκαρδοι και υποκριτές εκείνοι άνθρωποι, μαζί με το ιουδαϊκό ιερατείο, όχι μόνο δεν συγκινήθηκαν και δεν πίστεψαν στα θαύμα και τη δύναμη του Ιησού, αλλά σκλήρυναν ακόμη περισσότερο τις καρδιές τους και αποφάσισαν να σκοτώσουν το Λάζαρο! Για να γλυτώσει από τους φανατικούς Ιουδαίους έφυγε για την Κύπρο και εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Κιτίου περί το 33 μ. Χ. Εκεί τον συνάντησαν ο Απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας, κατά την πρώτη αποστολική περιοδεία τους, τον οποίο χειροτόνησαν επίσκοπο Κιτίου.

Η Παράδοση αναφέρει πως ποίμανε θεοφιλώς την Εκκλησία για 18 χρόνια. Κοιμήθηκε γύρω στο 60 μ. Χ. Πάνω από τον τάφο του χτίστηκε ναός, ενώ στο μάρμαρο αναγράφονταν στα εβραϊκά, «Λάζαρος, ο τετραήμερος και φίλος Χριστού».

Το μεγαλείο της δύναμης του Ιησού

Η Ανάσταση του Λαζάρου είναι το μεγαλύτερο θαύμα του Κυρίου. Αν και ο νεκρός άρχισε να αποσυντίθενται, ο Χριστός Τον ανάστησε, φανερώνοντας το μεγαλείο της θείας δύναμής Του, διότι Αυτός είναι ο Κύριος της ζωής. Είναι ο ίδιος η ζωή.

Η διαβεβαίωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ότι είναι η «πηγή της ζωής» και η «μακάρια ανάστασή μας», είναι η μεγάλη μας παρηγοριά και η άρρητη δύναμη που μας κάνει να υπερνικάμε όλες τις αντιξοότητες της επίγειας ζωής μας. Χάρη στην πίστη μας σ’ Αυτόν δεν θα πεθάνουμε ποτέ, έστω και αν το φθαρτό σώμα μας αποσυντεθεί στη Γη.

Αυτό είναι ένα απλό βιολογικό γεγονός, το οποίο δεν έχει καμία οντολογική επίπτωση για μας τους πιστούς του Χριστού. Η ψυχή μας θα εξακολουθεί να ζει και χωρίς το σώμα μας, μια ζωή ασύγκριτα ανώτερη από την επίγεια. Αλλά όχι για πάντα μόνη της, διότι «έρχεται ώρα, και νυν εστιν, ότε οι νεκροί ακούσονται της φωνής του υιού του Θεού και οι ακούσαντες ζήσονται» (Ιωάν.5,25).

Κατά τη γενική ανάσταση τα σώματά μας θα ζήσουν και θα ενωθούν πάλι με τα πνεύματά μας για να μην ξαναχωρίσουν ποτέ πια, αλλά να ζουν αιώνια την όντως ζωή και να συνδοξάζονται με τον Χριστό. Το μέγα θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου δείχνει ξεκάθαρα ότι όπως ο Χριστός ανάστησε εκείνον, κατά τον ίδιο τρόπο θα αναστήσει και μας. Με τη δική Του Ανάσταση νίκησε κατά κράτος τον θάνατο.

Μέσα από την Ανάσταση του Χριστού «έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος» (Α΄ Κορ.15,26), διακηρύττει πανηγυρικά ο απόστολος Παύλος. Η μεγάλη αυτή εορτή λειτουργεί αναμφίβολα ως πνευματική ανάταση στις ψυχές μας αυτές τις άγιες ημέρες του Πάσχα, οι οποίοι συν-οδοιπορούμε με τον Κύριο προς το εκούσιο πάθος και το σταυρικό Του θάνατο. Ο εορτασμός της Ανάστασης του αγίου Λαζάρου είναι τα προεόρτια της λαμπροφόρας Ανάστασης του Κυρίου μας και η απαρχή και της δικής μας ανάστασης!

Η εικόνα της Ανάστασης του Λαζάρου

Η εικόνα αποτελεί «ρεαλιστική» απεικόνιση της στιγμής της Ανάστασης του Λαζάρου, έξω από την πόλη, στους βράχους, όπου ήταν λαξευμένο το μνήμα του Λαζάρου, σε αντίθεση με εικόνες της Ανάληψης ή της Ανάστασης του Ιησού, όπου υποβόσκει ο συμβολισμός. Η απεικόνιση της στιγμής μεταδίδει τη φυσική πλευρά του θαύματος, θέλοντας να την κάνει προσιτή στην ανθρώπινη αντίληψη και υπογραμμίζει τα λόγια του Κυρίου «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή». Η πρωτότυπη εικόνα που στάθηκε έμπνευση για τον αγιογράφο, είναι η Έγερση του Λαζάρου που βρίσκεται στην Κύπρο.