Γιατί ενώ λέμε με το παραμικρό «ευχαριστώ» ξεχνάμε πάντα να ευχαριστούμε τον Θεό όταν προσευχόμαστε;

Γιατί ενώ σε μια απλή μας επίσκεψη σε ένα εστιατόριο λέμε κατά μέσο όρο 9 «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που μας εξυπηρετούν, ακόμη και αν δεν μείνουμε ικανοποιημένοι, αμελούμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας και να πούμε στην προσευχή μας ένα «απλό ευχαριστώ» στο Θεό για την προστασία Του και την ανταπόκρισή Του στα αιτήματά μας; 

Το θεωρούμε δεδομένο ότι θα μας απαντήσει; Τον έχουμε δεδομένο; Πιστεύουμε ότι ο σκοπός της ύπαρξης του Θεού είναι να απαντάει στις προσευχές μας ό,τι και να Του ζητήσουμε; Γιατί ενώ τον παρακαλούμε με κλάματα, με δάκρυα και απόγνωση στα «δύσκολα», στα νοσοκομεία, έξω από την εντατική που βρίσκεται ο δικός μας άνθρωπος, πριν τις Πανελλήνιες εξετάσεις, όταν πάσχουμε από κατάθλιψη, όταν υποφέρουν τα παιδιά μας, όταν περάσει η μπόρα ξεχνάμε να ευχαριστήσουμε τον Κύριο; Μήπως θεωρούμε ότι δεν Του χρειάζεται η ευχαριστία μας; Μήπως έχει δημιουργηθεί μια τεράστια απόσταση στο μυαλό μας μεταξύ Ευεργέτη και ευεργετούμενου και το χρέος μας διογκώνεται ανυπόφορα, άρα τι νόημα έχει ένα απλό «ευχαριστώ»;

Πείτε ευχαριστώ προκαταβολικά

Μια απόλυτα καθαρή απόδειξη της Πίστης είναι να πείτε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» εκ των προτέρων. Πείτε «ευχαριστώ Θεέ μου» όχι για αυτό που θα σας κάνει αλλά γιατί σας ακούει, ακούει τις προσευχές σας και θα πράξει σύμφωνα με το Θέλημά Του.

Ένα από τα κοινά χαρακτηριστικά που βρίσκουμε στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου είναι ο αριθμός των φορών που ευχαριστεί τον Θεό στην προσευχή. Το άνοιγμα της επιστολής του Παύλου προς τους Εφεσίους είναι ένα παράδειγμα:

«Δεν παύω να σας ευχαριστώ, να σας θυμάμαι στις προσευχές μου». (Εφεσ. 1:16)

Ο Παύλος ήταν ένας άνθρωπος με πολύ μεγάλη δράση κατά του Χριστού και όταν μετανόησε η συγχώρεση είχε πολλαπλάσιο νόημα. Έτσι και οι προσευχές Του συνοδεύονταν από ευχαριστία για όλες τις ευλογίες που έλαβε από τον Θεό. Η ευγνωμοσύνη του Παύλου βρίσκει προηγούμενο ιδιαίτερα στους Ψαλμούς, με τον Ψαλμό 136 να ξεχωρίζει καθώς επαναλαμβάνει μια συνεχή επωδό, «Ευχαριστήστε τον Κύριο», και στη συνέχεια απαριθμεί πολλά διαφορετικά πράγματα για τα οποία ο ψαλμωδός ήταν ευγνώμων. Μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τις δικές μας προσευχές;

Είναι εύκολο να ξεχάσουμε να ευχαριστήσουμε τον Θεό για τις ευλογίες Του στη ζωή μας

Είμαστε ταχύτατοι και άμεσοι όταν μεταφέρουμε τις ανάγκες μας στον Χριστό με προσευχή, αλλά σχεδόν εξίσου γρήγορα θα ξεχάσουμε να Τον ευχαριστήσουμε για τις ευλογίες Του στη ζωή μας. Ίσως η βασική αιτία της λήθης, της αδιαφορίας, της αμέλειας, της αβλεψίας μας να έλκει την εξήγησή τους από το γεγονός ότι δεν κάνουμε τακτικά μια σύντομη απογραφή των ευλογιών του Θεού στη ζωή μας.

Όταν αρρωσταίνουμε και στη συνέχεια αναρρώνουμε, θα πρέπει να δίνουμε ευχαριστίες για την αποκατάσταση της υγείας μας. Αλλά χρειάζεται μια ασθένεια για να μας θυμίζει την ευλογία μιας υγιούς κατάστασης που συνήθως απολαμβάνουμε εμείς και οι δικοί μας άνθρωποι; Όταν λίγο έλειψε να έχoυμε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, πρέπει να ευχαριστούμε αμέσως για την προστασία του Θεού. Αλλά γιατί χρειάζεται ένα ατύχημα που αποφεύχθηκε για να μας ξυπνήσει από το λήθαργό μας και να αναγνωρίσουμε την προνοητική φροντίδα του Θεού κάθε στιγμή της ζωής μας;

Ιδανικά, κάθε φορά που σκύβουμε το κεφάλι στην προσευχή, η καρδιά μας θα πρέπει να ξεχειλίζει από ευχαριστία για τις πολλές ευλογίες που έχουμε λάβει από το χέρι του Θεού, με κυριότερη τη σωτηρία μας. Υπάρχουν τρία πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε ώστε να μπορούμε να αναπαυθούμε στην παρηγοριά της λύτρωσης του Χριστού:

Πρώτον, πόσο μεγάλες είναι οι αμαρτίες και η δυστυχία μας. Δεύτερον, πώς ελευθερωνόμαστε από όλες τις αμαρτίες και τη δυστυχία μας. τρίτον, πώς πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στον Θεό για τέτοια απελευθέρωση. 

Κάθε φορά που ανοίγουμε το στόμα μας με προσευχή, η ευχαριστία για τη σωτηρία μας πρέπει να ρέει έξω. Και θα πρέπει επίσης να κάνουμε απογραφή της ζωής μας και να μετράμε τους πολυάριθμους τρόπους με τους οποίους ο Θεός μας ευλογεί συνεχώς: υγεία, δουλειές, οικογένεια, φίλους, σπίτια, ρούχα, τρόφιμα και τα παρόμοια.

Υπάρχει πάντα κάτι στη ζωή μας για το οποίο μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες

Για άλλη μια φορά, αν βρεθούμε σε απώλεια λέξεων ανίκανων να σκεφτούμε πράγματα για τα οποία πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, θα πρέπει να στραφούμε στους Ψαλμούς. Ο ψαλμωδός ήξερε πώς να ευχαριστεί τον Κύριο για πολλά διαφορετικά πράγματα, είτε σε καιρούς χαράς, είτε λύπης. Ο ψαλμωδός Δαυίδ γνώριζε μεγάλη θλίψη και τραγωδία, αλλά παρ' όλα αυτά μπορούσε να αντιληφθεί το φως του ελέους του Θεού να διαπερνά το σκοτάδι και έτσι ευχαριστούσε τακτικά.

Σε θέματα πίστης και προσευχής, οι άνθρωποι μπορεί να έχουν διαφορετικές ερμηνείες και εμπειρίες. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η έκφραση ευγνωμοσύνης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σχέσης μας με τον Θεό. Ενώ μπορεί να είναι αλήθεια ότι μερικά άτομα μπορεί να ξεχάσουν να πουν ευχαριστώ αφού απαντηθούν οι προσευχές τους, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι αχάριστοι ή δεν εκτιμούν το αποτέλεσμα.

Μπορεί να υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να ξεχάσει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη αφού λάβει αυτό για το οποίο προσευχήθηκε. Μερικές φορές, οι άνθρωποι μπορεί να παγιδευτούν στην πολυάσχολη ζωή τους ή να ασχοληθούν με άλλα θέματα, κάνοντάς τους να παραβλέψουν την πράξη της ευχαριστίας. Επιπλέον, μερικά άτομα μπορεί να έχουν διαφορετικές προοπτικές για το πώς λειτουργεί η προσευχή ή για το ρόλο της ευγνωμοσύνης στην πίστη τους.

Ωστόσο, γενικά είναι καλό να καλλιεργούμε μια στάση ευγνωμοσύνης και να προσφέρουμε ευχαριστίες για τις απαντημένες προσευχές. Η ευγνωμοσύνη βοηθά στην αναγνώριση των ευλογιών που λαμβάνονται και καλλιεργεί μια αίσθηση ταπεινοφροσύνης, εκτίμησης και σύνδεσης με τον Θεό. Είναι ένας τρόπος να δείξει κανείς ευλάβεια και αναγνώριση για τη θεϊκή παρέμβαση ή καθοδήγηση που πιστεύει ότι έχει λάβει χώρα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ευγνωμοσύνη δεν περιορίζεται σε ένα συγκεκριμένο θρησκευτικό πλαίσιο, αλλά αναγνωρίζεται ως πολύτιμη πρακτική και στις σχέσεις μας με τους Ανθρώπους. Είτε κάποιος εκφράζει ευγνωμοσύνη μέσω προσευχής, ευχαριστήριων τελετουργιών ή άλλων μορφών αναγνώρισης, μπορεί να εμβαθύνει το πνευματικό του ταξίδι και να ενισχύσει τη σχέση του με το θείο.

Τελικά, εναπόκειται σε κάθε άτομο να βρει τον δικό του τρόπο έκφρασης ευγνωμοσύνης και να θυμάται να το κάνει, ακόμη και αφού απαντηθούν οι προσευχές του.